In Memoriam Chris de Korte
Chris de Korte, 9e dan judo – Een leven gewijd aan judo
13 januari 1938 – 16 februari 2024
Chris de Korte was een ware pionier in de Nederlandse judogemeenschap, zijn leven was doordrenkt van toewijding aan de sport.
Op 13 januari 1938 zag Chris de Korte het levenslicht in Vlaardingen en het duurde niet lang voordat zijn passie voor judo op 13-jarige leeftijd vorm kreeg. Zijn reis als coach begon in 1957 met de opening van zijn eigen judoschool in Hoogvliet, dit markeerde het begin van een iconische reis die de Nederlandse judogemeenschap diepgaand zou beïnvloeden. Na zijn tijd bij het Korps Commandotroepen trok hij in 1965 alleen naar Japan om daar een jaar te trainen. In de dojo’s rond Kyoto bekwaamde hij zich specifiek in ne-waza en kata. In de decennia die volgden, reisde De Korte vaak terug naar Japan om zich verder te verdiepen in het traditionele judo. De opgedane kennis en kunde nam hij mee naar Nederland. Vijftig jaar lang reisden judoleraren uit het land vaak naar het De Korte Sportinstituut om te profiteren van zijn immense kennis van kata en allround judo.
In de jaren 70 startte De Korte als bondscoach van Jong Oranje; dat leverde Nederland voor het eerst in jaren een medaille op een EK voor junioren op. Niet veel later werd hij bondscoach van de heren. Ondertussen dienden ook successen bij de dames zich aan: zo werd Marjolein van Unen onder zijn leiding driemaal Europees kampioen en won tweemaal WK-zilver. Kort daarna coachte hij Angelique Seriese naar acht Europese titels, Olympisch goud in 1988 en de wereldtitel in 1995.
Het Olympisch goud van Seriese bleek het startpunt van een Olympische zegereeks door sporters uit zijn Hoogvlietse judoschool. Mark Huizinga zorgde voor een tweede Olympische titel in 2000, maar opzienbarender is dat Seriese, Huizinga, Theo Meijer, Edith Bosch, Elisabeth Willeboordse en Anicka van Emden tezamen 10 medailles wonnen op 8 achtereenvolgende Olympische Spelen. Net als bij zoveel medailles op EK, WK en OS zat De Korte aan de rand van de mat bij de laatste twee Nederlandse wereldtitels bij de dames: Edith Bosch in 2005 en Marhinde Verkerk in 2009.
Chris de Korte wist bij verschillende persoonlijkheden het beste in hen naar boven te halen. Zijn unieke vermogen om judo talent te herkennen, te ontwikkelen en te koesteren, maakte hem tot een gevestigde en zeer gerespecteerde naam binnen de internationale judogemeenschap. In 2005 werd hij uitgeroepen tot beste coach van Europa. Het tekende Chris de Korte dat hij zijn trots daarover zelden uitte: “Ik heb gewoon mijn werk gedaan.”
Zijn bijdragen aan de Nederlandse judogemeenschap gingen verder dan medaillewinnaars op het hoogste niveau. Chris de Korte leidde vele judoleraren op, wat leidde tot nieuwe persoonlijkheden die met hun sporters medailles haalden op EK, WK en Olympische Spelen. Daarnaast bleef Chris een autoriteit in het kata en was hij bovenal een visionair die geloofde in de kracht van judo als instrument voor persoonlijke ontwikkeling. De 9e dan, die hem in 2005 door de IJF werd toegekend, was een erkenning van zijn niet aflatende inzet voor het bevorderen van de judosport en het vormgeven van atleten. Niet alleen op de mat, maar juist ook als mens.
Chris de Korte was tot op het laatst met veel energie te vinden in de dojo van Judo De Korte. In 1991 naam Willem de Korte een deel van de aandelen over, in 1999 stapte ook Bas de Korte in om samen met Willem aan de slag te gaan. Sinds sept. 2014 is Mark van der Ham, oud-pupil van Chris en Olympisch trainer/coach de eigenaar.
De NOS (Andere Tijden Sport) maakte in 2020 een documentaire over het leven van Chris de Korte als trainer/coach. Zijn nalatenschap zal voortleven in de verhalen van gewonnen medailles, in de groei van judoka en in de waarden die hij belichaamde. Hij was niet alleen een coach, maar een levenslange supporter van de judogemeenschap.
Ook richte Chris zich op Tai-Chi, zo ging hij op les bij shift Fei om op detail niveau de bewegingen uit te voeren. Ook reisde Chris veelvuldig naar China om daar les te krijgen.
Het overlijden van Chris de Korte is een verlies voor de Nederlandse judofamilie. Wij zijn hem grote dank verschuldigd, wetende dat zijn invloed voortleeft in onze dojo, op de tatami en in de harten van allen die hij heeft geïnspireerd.
